Rogo vos plus quam de me ipso, quatenus, cum decet et videritis expedire, clericis humiliter supplicetis, quod sanctissimum corpus et sanguinem Domini nostri Jesu Christi et sancta nomina et verba eius scripta, quae sanctificant corpus, super omnia debeant venerari. 

Calices, corporalia, ornamenta altaris et omnia, quae pertinent ad sacrificium, pretiosa habere debeant. 

Et si in aliquo loco sanctissimum corpus Domini fuerit pauperrime collocatum, iuxta mandatum Ecclesiae in loco pretioso ab eis ponatur et consignetur et cum magna veneratione portetur et cum discretione aliis ministretur. 

---

"Proszę was bardziej, niż gdyby chodziło o mnie samego, byście błagali pokornie duchownych - wtedy, gdy to przystoi i gdy będziecie uważali to za pożyteczne - aby Najświętsze Ciało i Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa, a także Jego święte imiona i zapisane słowa, które uświęcają Ciało, doznawały najwyższej czci. 

Kielichy, korporały, ozdoby ołtarza i wszystkie rzeczy, które należą do ofiary, winny być kosztowne.

A gdyby w jakimś miejscu Najświętsze Ciało Pana było umieszczone w sposób bardzo ubogi, wtedy - zgodnie z poleceniem Kościoła - niech zostanie przez nich umieszczone i zabezpieczone w miejscu kosztownym. I niech się je przenosi z wielką czcią. I niech będzie rozdzielane innym z delikatnością i rozeznaniem".

Św. Franciszek z Asyżu, Epistola ad custodes I. 

Quaerite legendo, et invenietis meditando;

pulsate orando, et aperietur vobis contemplando.

---

"Szukajcie czytając, a odnajdziecie rozmyślając;
pukajcie modląc się, a otworzą wam w [akcie] kontemplacji".

Gwidon Kartuz, Scala paradisi, Caput 2, 40.

Coptus sum

Requiem aeternam dona eis, Domine,

et lux perpetua luceat eis.

Requiescant in pace.

Amen.

---

Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie, 

a światłość wiekuista niechaj im świeci. 

Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. 

Amen.

Principia peccatorum

[...] Christus non solum docuit nos cavere ab homicidio, sed ab ira. Bonus enim medicus non tantum tollit malum quod apparet, sed etiam radicem removet infirmitatis, ne scilicet recidivet: et ideo vult nos abstinere a principiis peccatorum, et ita ab ira, quae est principium homicidii. --- "[...] Chrystus uczył nas nie tylko tego, abyśmy wystrzegali się morderstwa, lecz także i gniewu. Dobry lekarz bowiem nie tylko usuwa zło, które ukazuje się na zewnątrz, lecz usuwa zarazem korzeń choroby, tak aby nie było [jej] nawrotów. Dlatego chce On, abyśmy powstrzymywali się od źródeł-początków grzechów. I w ten właśnie sposób [chce, byśmy powstrzymywali się] od gniewu, który stanowi źródło morderstwa". Św. Tomasz z Akwinu, Collationes in decem praeceptis, Articulus 7.

Ryzyko miłości

Even if we were granted that insurances against heartbreak were our highest wisdom, does God Himself offer them? Apparently not.

[...]

There is no safe investment. To love at all is to be vulnerable. Love anything, and your heart will certainly be wrung and possibly broken. 

---

"Nawet gdyby było rzeczą pewną, że zabezpieczenia przeciw złamanemu sercu stanowią najwyższą mądrość, to czyż Bóg nam je oferuje? Najwyraźniej nie.

[...]

Nie ma czegoś takiego jak bezpieczna lokata. Kochać w jakimkolwiek znaczeniu to tyle co być podatnym na zranienie. Pokochaj cokolwiek, a niewątpliwie twoje serce zostanie rozdarte i - co możliwe - złamane".

Clive Staples Lewis, The Four Loves, Charity. 

Et nota, quod vita longa est quando est plena: quae non mensuratur tempore, sed actione, secundum Philosophum. Tunc autem plena est vita quando est virtuosa. Et ideo virtuosus et sanctus diu vivit, quamvis cito moriatur corporaliter. 

---

"I zauważ, że życie jest długie wtedy, gdy jest pełne; życie takie - według Filozofa [tj. Arystotelesa] - nie jest mierzone czasem, lecz działaniem. Z życiem pełnym zaś mamy do czynienia wówczas, gdy jest ono cnotliwe. I dlatego ten, kto jest cnotliwy i święty, żyje długo, nawet jeśli szybko umiera w znaczeniu cielesnym". 

Św. Tomasz z Akwinu, Collationes in decem praeceptis, Articulus 6. 

Pan Jezus powiedział, że ten, kto chce zachować swoją duszę, straci ją, a ten, kto straci ją z Jego powodu, odnajdzie ją [por. Mt 16, 25]. Ze słów tych wynika, iż utrata duszy jest czymś nieuchronnym. Chodzi jednak o to, abyśmy utracili ją we właściwy sposób. Są bowiem tacy, którzy ostatecznie sprzedają swoją duszę, jak i tacy, którzy swą duszę oddają. Między pierwszymi a drugimi zachodzi ogromna różnica.